Bir okulun gencin dünyasını daha derinden etkileyebilmesi için –bu etki olumlu ya da olumsuz da olabilir- öğretmenlerin gençlere yaklaşımı daha yakından olmalıdır. İyi bir okul şu özelliklere sahip olabilir:
Gençlerin dünyalarını yakından izleyen, yakın iletişim ve etkileşim içinde olan,
onlara aynı zamanda yeterli özgürlük ve özerklik sağlayan,
kuralları ve sınırlamaları net belirlenen ve uygulanan,
tüm personelin okulun hassasiyetlerine dikkat ettiği ve tutarlı bir tutum içinde oldukları,
ergenlerin bireysel sorunlarıyla doğrudan ilgilenen ve çözümler üreten,
eğitim materyalleri yönünden zengin,
eğitim ve öğretim olanaklarını ve uygulamalarını sürekli denetleyen ve güncelleyen,
öğrencinin yaratıcılığını ve alternatif yaklaşımlarını destekleyen,
öğretmenlerin öğrencilerine gerçekten inandıkları ve onları cesaretlendirdikleri,
okul içi aidiyet duygusu olan ve özgün niteliğini yapıcı bir şekilde vurgulayan,
öğrenci mevcutu uygun olan (500-1000 arasının en uygun olduğu belirtilir) (Entwisle, 1990; Lee ve Smith, 2001),
ergenlerin aileleri ile yakın bir işbirliği kuran,
toplumun önceliklerini ve ihtiyaçlarını iyi bilen ve ergenleri donanımlı bireyler olarak yetiştirmeyi hedefleyen,
öğrencileri akademik yönden katılımcı olmaya teşvik eden,
ders dışı etkinliklere de önem veren ve fırsatlar sunan,
öğrenciyi değerlendirmeyi (not verme, vb.) bir gelişim ve motivasyon aracı olarak gören,
tüm öğrencilerini ayrım gözetmeksizin benimseyen,
her bir öğrenciye ihtiyaçlarına yönelik bireysel destekler hazırlayan
Öte yandan, başarıyı ön plana çıkaran, öğrenciler arasındaki rekabeti kızıştıran, taraf tutan, akademik etkinliklere aşırı şekilde yoğunlaşan, bireysel zorlanmaları ihmal eden okullar sağlıklı bir ortam sunmazlar. Az sayıda başarılı öğrenciler yetiştirseler de, pekçok öğrencinin ruhsal sorunlar geliştirmesine ya da bu sorunların şiddetlenmesine neden olabilirler. Bu nedenle, öğrenciler arasında belirgin farklılıkların bulunması bir sınıf için dezavantaj olabilir. Yukarıdaki şartları sağlayan okullar gencin hem akademik hem de psikososyal yönden erişkinlik dönemine hazır olması için uygun bir ortam sağlayabilir. “Özel okul mu daha iyi, devlet okulu mu?” sorusu yerine yukarıdaki şartları sorgulamak ve “Hangi okul en uygun şartlara sahip?” sorusunu sormak daha yerinde olur.
İlköğretim döneminde farklı öğrenme kapasitesine ve beceri alanlarına sahip öğrencilerin birarada olması görece olumlu bir seçim olabilir. Temel eğitim sürecinde temel amaçlar arasında öğrencinin sağlıklı bir sosyal etkileşim ortamına sahip olması ve kişisel gelişimi de yer almalıdır. Bu nedenle bilişsel ya da fiziksel açıdan çeşitli zorlukları olan bireylerin de tüm grup içinde eğitim görmesi (kaynaştırma eğitimi) öncelikli olabilir. Ancak ortaoğretimle birlikte uzmanlaşma, branşlaşma ve benzer ilgi ve yeteneklere sahip öğrencilerin biraraya gelmesi daha avantajlı olacaktır (özel eğitim ve mesleki eğitim). Her bireyin özellikle ergenlik yıllarında kendini “iyi”, “başarılı”, “beğenilen” biri olarak görmeye ihtiyacı vardır. Bireysel tercihlerinde kendine uygun hedeflere yönelmek ve bu amaç doğrultusunda motivasyona sahip olabilmek için ona uygun bir eğitim sistemi içinde gelişimi sağlanmalı ve başarıları desteklenmelidir.
Dr. Koray Karabekiroğlu
En iyi 1024x768 çözünürlükte görüntülenir...
Bu sitede yer alan yazıların her türlü yayın hakkı Dr. Koray Karabekiroğlu'na ait olup; kendisinden Fikir ve Sanat
Eserleri Kanunu'na göre yazılı izin alınmadan söz konusu yazıların herhangi bir bölümü veya tamamı iktibas edilemez
veya herhangi bir usul ile çoğaltılamaz.
Kaynak göstermek ve bilimsel kurallara riayet edilmek kaydı ile alıntı yapılması mümkündür.
